"سايمون وندرمير" كه در سال 1984 به دليل پيشبردهاي تكنولوژيكي آنچه در كشف پايه هاي جهان هستي تاثيرگذار بود - كشف بوزونهاي Z و W - در سن 85 سالگي در ژنو درگذشت.

به گزارش خبرگزاري مهر، مرگ "سايمون وندرمير" توسط سرن اعلام شد، مكاني كه اين فيزيكدان بزرگ براي 30 سال در آن به مطالعه و تحقيق مشغول بوده است. در دهه 1980 فيزيكدانان در جستجوي ذرات بنيادين پيش بيني شده اي بودند كه در مدل استاندارد به آن اشاره شده بود، نظريه اي كه با تمامي نظريه هاي فيزيكي متناسب بوده و تمامي نيروهاي موجود در جهان به جز نيروي گرانش را توضيح مي دهد. محققان براي يافتن اين ذرات به برخوردهاي پر انرژي تري نياز داشتند كه امكان ايجاد آنها تنها با استفاده از برخورد دهنده ذرات امكان پذير بود.

كشف بزرگ وندرمير كه منجر به كسب جايزه نوبل فيزيك شد، يافتن راهي براي توليد پرتوهاي شديدي از ذراتي خاص به نام ضد پروتونها بود. با برخورد دادن پروتونها و ضد پروتونها دانشمندان موفق به دستيابي به برخوردهايي پر انرژي تر شدند و جنبه هاي جديدي را از جهان هستي كشف كردند كه تا به حال موفق به درك آن نشده بودند.

"سايمون وندرمير" در سمت چپ و "كارلو روبيا" در سمت راست تصوير

در هنگام شنيدن خبر دريافن نوبل فيزيك

پس از اين كشف وندرمير هدايت تيمي را به عهده گرفت تا شيوه جديد را در شتابگر ابرپروتوني در سرن به كار ببندند. در سال 1983 سرن گزارش داد اين برخوردها منجر به توليد ذراتي به نام بوزونهاي Z و W شده است كه عناصر كليدي انرژي ضعيف، يكي از چهار نيروي بنيادين جهان هستي به شمار مي روند. سه نيروي ديگر عبارتند از الكترومغناطيس، گرانش و انرژي نيرومند.

يك سال پس از اين كشف بود كه وندرمير به همراه همكار ايتاليايي اش "كارلو روبيا" نوبل فيزيك را به خاطر "مشاركت قطعي در پروژه اي عظيم كه منجر به كشف ذرات Z و W، عوامل بنيادين انرژي ضعيف، شده بود" دريافت كردند.

بر اساس گزارش بي بي سي، وندرمير در 24 نوامبر 1925 در هلند متولد شد و پس از فارغ التحصيلي در رشته مهندسي از دانشگاه دلف، كار و مطالعه بر روي تجهيزات ولتاژ بالا براي ميكروسكوپهاي الكتروني را در لابراتوار تحقيقاتي فيليپز آغاز كرد. وي در سال 1956 به سرن پيوست و شيوه هايي را براي مهار كردن ذرات مختلف ارائه كرد.